Charlotte: ‘Bord&Stift staat op eigen benen’

Afscheid Charlotte

Charlotte richtte tien jaar geleden Bord&Stift op. Ze werd van oprichter en eigenaar een ‘gewone medewerker’ in onze horizontale bedrijfsstructuur. Maar voor ons zal ze nooit ‘gewoon’ zijn: zij ontwikkelde met tomeloze energie en eindeloos vertrouwen een ecosysteem waarin ieders stem even hard mag klinken. Nu gaat ze aan een nieuw avontuur beginnen.

Charlotte, je gaat ons verlaten!

‘Klopt! Ik zie het als de kers op de taart van onze horizontale organisatie dat ik gewoon zonder veel moeite weg kan gaan bij het bedrijf dat ik heb opgericht.’

Tien jaar geleden was dat.

‘Bord&Stift bestaat officieel sinds 1 januari 2013. In die tijd was het allemaal nog heel provisorisch; ik maakte samen met wat vrienden filmpjes op mijn slaapkamer. Na exact tien jaar laat ik mijn kindje los.’

Waarom ga je weg?

‘Ik krijg een nieuw kindje! Een echte, van vlees en bloed. Het zette me aan het denken: wat als ik dit nieuwe avontuur in mijn leven zou aangrijpen om ook qua werk een nieuw pad in te slaan?’

Hoe kan het dat je zomaar weg kan gaan als oprichter van Bord&Stift?

‘Sinds 2018 hebben we een horizontale bedrijfsstructuur en werken we zonder bazen of managers. Al vond ik het horizontale verhaal eerst maar vaag – het is toch belangrijk dat je als oprichter het bedrijf draagt en je verantwoordelijkheid neemt – toen we eraan toe waren ging het al snel heel natuurlijk voelen. Dat ik juridisch nog de eigenaar was, voelde scheef. Per 1 januari 2021 is Bord&Stift geen eigendom meer van mij, maar is het ‘van zichzelf’. Het bedrijf is steward owned, wat inhoudt dat het niet kan worden verkocht. De mensen die aan het roer staan zijn de stewards die voor het bedrijf zorgen. Ik ben in 2021 gewoon in dienst gekomen en ga nu gewoon uit dienst.’

Maar ergens is dat niet gewoon, toch?

‘Daar waren we ons zeker bewust van. Ik had natuurlijk gewoon rollen en taken zoals ieder ander, die ik moest overdragen. Maar ook al had ik geen eigenaarsrol meer, de oprichtersrol lag natuurlijk wel nog altijd bij mij. En dat brengt toch iets met zich mee. Tijdens mijn afscheid in december hebben we gekeken wat ik inbracht in Bord&Stift. Ik ben iemand die veel energie heeft – normaal gesproken dan, nu ik hoogzwanger ben even niet. Ik heb veel ideeën. En ik leef echt onze horizontale structuur. We keken: wie herkent zich in die rollen, wie wil ze overnemen? Dat wil niet zeggen dat niemand dat tot nu toe deed, maar dat we er bewust van zijn wat er verdwijnt nu ik wegga. En ze kunnen het ook lekker naast zich neerleggen als ze dat willen.’

Hoe voelt het voor jou om weg te gaan?

‘Ik ervaar het als iets heel moois dat het bedrijf dat ik tien jaar geleden oprichtte nu volwassen is en op eigen benen kan staan. Ik ben daar heel trots op. Ik heb veel vertrouwen in de mensen en de horizontale structuren die we hebben ontwikkeld. Het zou heel anders voelen als een andere ondernemer het bedrijf zou overnemen. Dan moet je er maar op vertrouwen dat diegene de cultuur van het bedrijf behoudt.

Het systeem staat, het hangt niet af van één persoon. Ik was gewoon een radartje daarin. Natuurlijk vroeg ik me de afgelopen tijd wel eens af: wordt dit en dit wel opgepakt als ik weg ben? Ik plande bijvoorbeeld altijd de kwartaalmeetings en de workshops in voor het hele jaar. Maar iets lost zich altijd vanzelf op: iemand anders pakt het op of het gaat ‘mis’: er ontstaat een spanning en er wordt een oplossing gezocht. Ook voelde ik zorgen of mensen wel genoeg vertrouwen in zichzelf hebben. Ik was altijd actief in het uitspreken van waardering.

Natuurlijk voelt het gek om weg te stappen van iets waar je zo lang intensief bij betrokken bent geweest. Maar als je bepaalde waardes hebt overgedragen aan een kind, dan moet je erop vertrouwen dat hij of zij dat gaat toepassen op zijn of haar eigen manier. Dat gevoel heb ik ook bij Bord&Stift. De basis klopt zo goed. En ik heb vertrouwen in evolutie, als er wat verandert dan was dat blijkbaar nodig.’

Heb je al plannen voor de toekomst?

‘Eerst ga ik voor een baby zorgen! Ik dacht vroeger altijd dat het onfeministisch was om veel tijd te besteden aan je huishouden en je kinderen. Maar nu voelt het juist heel feministisch om de tijd en ruimte te nemen om dit met aandacht te doen, een nieuw gezin te vormen met mijn vriend en bonusdochter van 13. En in de loop van het jaar ga ik rustig kijken wat er op mijn pad komt qua werk. Het lijkt me leuk eens niet bij mijn eigen bedrijf te werken, maar bij te dragen aan iets van iemand anders.

De natuur trekt me erg. Sinds een tijd organiseer ik nature quests, waarin je een paar dagen in stilte in de natuur doorbrengt. Ik heb veel zin om dat te blijven doen. En het horizontale organiseren blijft me ook erg trekken. Het voelt als een heel mooi, constructief protest tegen een heleboel lelijkheid in de wereld; op winst en ongelijkheid gebaseerde economie.”

Lees ook het interview met Mees:
‘Filmpjes waarin een wereld wordt opgebouwd zijn het leukst om aan te werken’

Een filmpje laten maken?
Neem contact met ons op!