Rol bij Bord&Stift: Tekstschrijver.
Werkt er sinds: Najaar 2016.
Welk boek lees je op dit moment? Wees onzichtbaar van Murat Isik.
Wat vind je het leukste aan jouw rol bij Bord&Stift?
‘Als tekstschrijver mag je telkens weer een kijkje in de keuken nemen bij verschillende organisaties en bedrijven. Dat is heel interessant. Vervolgens ga je samen op zoek naar de beste manier om een verhaal te vertellen. Dat kan echt een puzzel zijn. Er wordt weleens een bak droge informatie over me uitgestort; denk aan beleidsteksten, eindeloze opsommingen. Dan is de uitdaging om in die brei de kernboodschap te vinden, een verhaallijn en voorbeelden. En om daar iets levendigs van te maken.’
Wat maakt je blij bij Bord&Stift?
‘Vroeger dacht ik altijd dat werken op een kantoor saai zou zijn, dat je jarenlang aan een bureautje zit weg te kwijnen. Dat wilde ik niet! Maar Bord&Stift is niet zoals ik me een kantoor had voorgesteld. Het is gezellig, er is altijd wel reuring. Omdat er geen vaste werktijden zijn en we veel met freelancers werken, komen er de hele dag mensen in- en uitlopen, waar je even een praatje mee maakt. Het bijzondere is dat er naast die vrijheid toch een grote betrokkenheid is, bij elkaars werk en elkaars leven. Het voelt als een soort thuis, als familie.’
Wat doe je naast Bord&Stift?
‘Het liefst zou ik elke maand wel een berg beklimmen. Het fijne aan bergwandelen is dat het me uit mijn hoofd en in mijn lichaam helpt. Het is back to basic, je hoeft je alleen af te vragen of je de juiste kleding hebt, genoeg eten en drinken en welke route je wilt lopen. In Marokko was ik in het Atlasgebergte en beklom de Toubkal, de hoogste berg van Noord-Afrika. Er lag veel sneeuw, we liepen met stijgijzers. Sommige stukken waren heel stijl, dan duwde ik de punten van de ijzers hard in de sneeuw en moest ik er maar op vertrouwen dat ze me zouden houden. Heel spannend. Daardoor heb je geen ruimte om je druk te maken om andere dingen. En ondertussen strekken de meest prachtige uitzichten zich voor je uit. Bergwandelen geeft focus en ruimte tegelijkertijd.’
Dat klinkt wel engā¦!
‘Het kan zeker spannend zijn. Ik was met mijn broer wandelen op La Palma, we waren op weg naar een berghut. Op het laatste stuk ā een richel vlak naast een afgrond ā lag veel ijs. We vroegen ons af of het wel verantwoord was om daar overheen te gaan, straks zouden we het ravijn inglijden. Maar terug konden we eigenlijk niet. Halfslachtige keuzes maken uit angst zijn vaak nog gevaarlijker. In het gewone leven kan ik eindeloos twijfelen, maar in de bergen vind ik daadkracht en vertrouwen in mezelf en mijn lichaam. We hebben dat laatste stuk bedwongen en zijn veilig in de hut aangekomen.’
Lees ook het interview met Fenneke:
āHet gaat om verbinding maken; eerst met jezelf en dan met de buitenwereld.ā
Een filmpje laten maken?
Neem contact met ons op!